آتروفی عضلانی در سالمندان
آتروفی عضلانی یا (muscle atrophy) اصطلاحی است که به تحلیل و از بین رفتنِ بافت عضلانی اشاره دارد. عضلاتی که دچار این بیماری شده‌اند، کوچک‌تر از حد طبیعی به نظر می‌رسند و ضعیف هستند. نداشتن فعالیت بدنی، آسیب یا بیماری‌های خاص، تغذیه نامناسب یا سوءتغذیه، ژنتیک و برخی شرایط خاص می‌تواند به آتروفی عضلانی منجر شود یا آن را بدتر کند.
دلایل آتروفی عضلات (تحلیل عضله ها)
۱. آتروفی ناشی از عدم به‌کارگیری عضله
بی‌تحرکی و عدم به کارگیریِ عضله، از علل شایع این تحلیل عضلانی است و می‌تواند موضعی (به دلیل آسیب یک اندام خاص) یا عمومی (استراحت مطلق در رخت‌ِخواب) باشد. افراد مسن در صورت کم تحرکی بی‌تحرکی و استراحت مطلق زیاد، بیماران ویلچری، بیشترین آسیب‌پذیری را در مقابل آتروفی دارند و به‌صورت چشمگیر عضله از دست می‌دهند.
۲. آتروفی عضلانی ناشی از آرتروز
نوعی از اتروفی عضلانی می‌تواند به دلیل درد مفاصل و محدودیت دامنه حرکتی ایجاد شود. این نوع، از دردناک‌ترین انواع آتروفی عضلانی است و مثل یک چرخه معیوب است: درد آرتریت منجربه کاهش فعالیت بدنی می‌شود که کاهش فعالیت بدنی منجربه تحلیل عضلانی می‌شود.
۳. آتروفی نوروژنیک
اگر عصبِ عضله آسیب ببیند، عضله نمی‌تواند باعث انقباض عضلانی شود و فعالیتش متوقف می‌شود. بدن انسان بسیار محافظه‌کار و هوشمند است و آنچه که در بدن استفاده نمی‌شود را از بین می‌برد (تا از هدر رفتنِ انرژی جلوگیری کند).
اگر هیچ عصب عضلانی وجود نداشته باشد که انقباض عضلانی را تحریک کند، بدن فکر می‌کند که دیگر نیازی به عضله نیست و آن را می‌شکند و آتروفی اتفاق میفتد. در اتروفیِ عضلانی نوروژنیک، عضله باید به‌طور مصنوعی با استفاده از تحریک الکتریکی عملکردی به منظور حفظ توده عضلانی تمرین داده شود.